Flamingo - Chapter 3

Nasaksihan ko kung paano bumagsak ang ulan, mula sa kinauupuan ko. Tanaw na tanaw ito sa tagusang salamin na isang pulgada lang ang layo sa akin. 60's medley ang musikang umiikot sa loob ng coffee shop, kaya medyo nabawasan ang tensyon ko sa pagkukwento kay Ingrid. Wala nang bisa ang kape kapag malamig. Napatunayan ko yan noong mga panahon lunod ako sa depresyon, bunga ng pagkawala ni Sarah.

Ibinaling ko ulit ang atensyon kay Ingrid. Hinugot kong muli ang natitirang damdamin ko para sa namayapang asawa. Sa puntong ito kalmado na ang sarili ko. Nakatingin lang si Ingrid, nagtatanong ang mga mata. Halatang ang pagpapatuloy ng kwento ang pwede lang i-digest ng tenga nya sa mga oras na ito.

"Bulag ang babaeng sumalubong sa akin.." wika ko sa mababaw na tono.

"Bulag? As in literal na bulag?" namamangha nyang sagot.

"Oo.. Hindi malinaw ang tagpong yun sa akin, basta ang tanging natatandaan ko lang ay ang pakiramdam nung unang beses na dumapo ang palad nya sa mukha ko" pagpapatuloy ko.

"Maputol ko lang Marcus! Si Sarah ang asawa mo. Ikinasal ka sa kanya, pero natuklasan mong hindi sa kanya ang papeles na ginamit nya sa kasal nyo, tama ba?" pag-uusisa ni Ingrid.

Ngiti lang ang sinagot ko. Tinawag ko ang waiter na namataan kong nag-iikot sa paligid, tska umorder ulit ng dalawang kape.

----

"Bunsong kapatid sya ni Rica. Sya talaga si Sarah Roman" paliwanag ng lalaking nakausap ko kanina lang.

Inilapag ng matandang babae ang malamig na inumin sa isang maliit na table na nasa harap naming tatlo. Pakiramdam ko'y lalagnatin ako sa mga narinig, kaya halos itapon ko nalang ang inumin sa lalamunan ko. Hindi nakaligtas sa gilid ng aking mata ang hitsura ni Sarah. Pinagmasdan ko syang maigi. Para syang xerox copy ng Sarah na nakasama ko.

"Matagal tagal na din ng huli naming nakita si Rica. Umalis sya dito ng walang kahit anong iniwang bakas. Kahit ang pag-alis nya ay napakatahimik, palibhasay masikretong bata." pagpapatuloy ng lalaki.

Muntik ko nang malunok ang huling ice tube, na nasa bunganga na ng baso. Bigla kong naalala ang kasal namin ni Rica. Walang nakakaalam ng kasal na iyon. Kahit anino ng mga kamag-anak namin walang nakasilay kahit isa. Paano kapag nalaman ng Sarah na kaharap ko na ikinasal ako sa ate nya, at pagkakakilanlan nya ang ginamit? Naghahandang sumabog ang mga neurons sa utak ko sa kakaisip ng magandang panimula.

"Hindi ako ang ama nila." wika ng lalaki.

Nakapag-release ako ng konting sakit ng ulo sa sinabi ng lalaki. Si Sarah nalang ang problema ko. Kung makakausap ko sila sa maayos na paraan, maisasakatuparan ko ng maayos ang balak kong pakikipag-divorce.

"Matagal nang nasa piling ng diyos ang kanilang mga magulang. Ako at si Manang ang natitirang tagapag-alaga sa magkapatid. Daddy na ang tawag nila sa akin, nasanay na sila ng ganun"

Lalong nawala ang pressure ko. Nakawala ang nagma-marathon na daga sa loob ng dibdib ko. Tumindi ang adhikain kong tapusin na ang kalokohang kinasasangkutan ko ngayon. Nasa isip ko na ang mga dapat kong isiwalat sa kanila. Maiintindihan nila ako, dahil hindi ko naman kasalanan ang lahat.

"Pumanaw na po si Rica!" sambit ko.

Natigil ang pagbubuod ng talambuhay ni Rica ang lalaki. Halata sa mukha ang pagkagulat. Sa gilid ko ang original na Sarah na halos maubos ang daloy ng dugo sa mukha. Namutla ito, at bakas sa mga mata ang biglang pagkalungkot. Unti unti nang pumatak ang luha ng dalaga. Ni hindi ko na nagawa pang pigilan ang pag-agos. Gayun din ang lalaki. Hindi alam kung anong gagawing pagpapatahan kay Rica.

---

"Fool! Hindi ka ba nag-iisip?!" galit na tono ni Ingrid.

"Wala akong magagawa, kailangan kong sabihin ang lahat. Kung isesekreto ko pa baka kainin na ako ng takot, na baka masaktan ko ang damdamin nila" paliwanag ko.

"Tsk! Hindi mo alam ang impact ng mga ganung bagay sa isang tao Marcus.."

"Naiintindihan kita sa gusto mong mangyari, pero ang pagsasabi ng ganyang balita ay dinadaan sa--" mabilis kong itinakip sa bibig nya ang aking kamay.

"Kung hindi ka pa titigil, iiwan kita dito." wika ko.

Nagsalubong ang kilay ni Ingrid. Parang gusto nya akong ilagay sa pagitan noon at tuluyang ipitin sa inis. Matapos ang ilang segundong pakikipagtitigan, ay dahan dahan kong tinanggal ang aking kamay.

"Okay.." mahinahong bulong nya.

...

"Marcus.. May tanong lang ako.." wika ng lalaki na may sarkastikong tingin.

"Paano mo nakilala si Rica? Magkaibigan ba kayo?" tanong nya.

"Nagkakilala kami noong kolehiyo. Naging kaibigan. Hindi nagtagal--"

"Puputulin ko na dyan Marcus. Matagal na naming alam na may karamdaman si Rica. Pinasasalamatan ka namin sa paghahatid ng balita, at sa pag-aalaga sa kanya. Now tell me, may iba ka pa bang kailangan?" diretsong tanong nya.

Hindi ko alam pero parang biglang nabaliktad ang sitwasyon. Ako ang dapat na may sikretong kailangang sabihin, ngunit sa isang iglap parang alam na nila ang nilalaman ng isip ko. Masyado na akong nahihiwagaan. Para akong inilagay sa isang game show na kahit short briefing ay walang nabanggit ang production. Sinalang ako sa hotseat para sagutin ang 1 million question, na may tanong na kahit si Chris Langan ay dudugo ang isip.

"Gusto ko ng divorce!"

Nakita ko kung paano umabot sa hairline sa taas ng noo ang kilay ng lalaki. Gulat na gulat at halos iluwa ang sariling mata. Gusto ko syang batukan sa pagka-corny nya.

"Haha! Hindi magandang biro yan Marcus.." may pilit na ngiti na namalagi sa kanang bahagi ng kanyang labi.

"It's not a joke! Ikinasal kami ni Rica! Naging asawa ko sya! But lately natuklasan kong hindi sa kanyang papeles ang ginamit nya. Walang iba kundi kay Sarah. Nakilala ko sya bilang Sarah.. Sarah Roman!" paliwanag ko.

Natahimik ang lahat sa sinabi ko. Tanging ang ikot ng kamay ng orasan ang syang namayaning ingay sa nagdaang segundo. Hindi na ako makakatagal sa lugar na ito. Mabilis kong dinukot ang mga papeles na syang magpapatunay sa lahat. Inihagis ko ito sa limesa. Halata ang mabilis na daloy ng dugo sa buong katawan ko, dahilan para tuluyang kumalat ang mga papel sa paligid.

"Si Ate.." garalgal na boses ni Sarah.

...

"Ginawa mo iyon?" muling pagputol ni Ingrid sa kwento.

"Nadala ako ng emosyon. Nakalimutan kong nandoon pala si Sarah. Bulag sya, pero nakakarinig" wika ko.

"Tapos?"

"Wala akong ideya na simula na pala iyon ng mas magulong pangyayari sa buhay ko.."

9 comment/s:

Anonymous said...

Nice trops. Diko mahulaan kasunod ah. Hindi kaya maniniwala yung lalake or maghihisterycal si Sarah. Pwede na tong pagkabitin for 1 week evaluation. Next step natin ay paggawa mo ng short story. Alalahanin mo. 1 week na lang. Haha

Amphie said...

Haha! Nasaan na ang kwento mong ginawa? inaabangan ko yun :)

starbuko1234 said...

galing wohoh inaabangan ko tu eh

Amphie said...

hehe, may pa-raffle ako ng kendi sana bumalik ka haha

starbuko1234 said...

gusto ko ng kendi.. kendi ba kamo wohoh

starbitch said...

galing mo talaga Idol! Nice yung tactics na un ah! Hahaha abangan ko to ulit.. Sana di ganun katagal. :)

Amphie said...

thursday or friday lagi ang update kapag series. nagpass lang nung last thursday may hinabol kasing kwento para sa isang contest hehe! salamat sa pagbasa! :)

starbitch said...

ah ganun pala.. Now Iknow! :D

rhed said...

weeeh!... next :D

Post a Comment