Flamingo - Chapter 6

Nakakabingi ang tibok ng aking puso. Anumang oras pakiramdam ko'y sasabog na ito sa sobrang bilis ng pag-produce ng dugo. Pigil na pigil din ang aking paghinga, habang nakalapat ang labi nya sa aking labi. Nakakatukso pa ang pagkalambot nito. Lubha ding nakaka-akit ang kakaibang bango ng kanyang buhok, na parang kusa kang iaangat ang iyong mga paa. Doon ko lang napagtanto kung gaano kaganda ang kanyang mga mata. Maamo ang mga ito, na pininturahan ng matingkad na itim. Kaya halos habulin ko ang kanyang labi nang kusa nya nang ilayo ito.

Nakikipaghabulan ang mga daga sa dibdib ko, nang humugot ako ng hangin. Binalak kong tanungin kung bakit, ngunit kahit ang unang syllable ay kusang napigil ng ngumiti sya sa akin. Kahit ako sa sarili ko, ay hindi alam kung anong reaksyon ang gagawin ko.

"Marcus! Marcus!"

Kusang kumurap ang aking mga mata. Si Sarah prenteng nakaupo sa tabi ko, at maayos ang pagkakadugtong ng seatbelt. Normal ang lahat, kaya ganoon nalang ang pagtataka ko.

"Marcus, nandyan ka pa ba?!" wika nya. Wala sa hitsura nya ang nagbibiro habang sinisigaw ang pangalan ko, kaya alam kong guni-guni lamang ang lahat. "Sumagot ka please!"

"Akala ko may problema ang makina, kaya binaba ko. Ayaw kasi mag-start kanina" unang palusot na lumabas sa bibig ko, kahit pa alam kong kahit ang bata ay hindi paniniwalaan. Naubos yata lahat ng pityriasis capitis sa ulo ko, nang mapakamot ako sa sobrang pagtataka. Naroon din ang kaunting inis at panghihinayang.

Tulad ng pag-describe ko kay Sarah, ganoon din kaganda sana kung naging totoo lang ang guni-guning iyon. Panandalian pa akong huminto bago nilagareng muli ang kalsada, baka kasi maulit o magkatotoo, ngunit bigo.

---

Maayos ang lagay ni Mang Fred noong datnan namin sa hospital. Sa tingin ko pwede pa syang pumalit kay MC Hammer sa pagsayaw ng U can't touch this, kung makakabawi sya ng lakas. Siniguro kong labingdalawa ang bilog na prutas, na inilapag ko sa side table katabi ng kanyang kama. Nakipagchikahan ng konti sa nurse na cute, at nakipagpalitan ng masamang tingin kay manang, na para bang aagawan ng kendi.

Dalawang linggo pang mamamalagi si Mang Fred sa hospital, kaya may pagkakataon pa akong mag-usisa ng mabuti sa bahay. Hindi ko maisingit kay Sarah ang tunay na hangarin ko, bunga na din ng mga katanungang dapat ko munang tuklasin mag-isa. Matapos ang pagdalaw tumulak na kami pauwi.

"Salamat nga pala sa breakfast.." pauna ko habang inaalalayan syang sumakay sa auto, at nililigtas sa kalawang na nakikipag-agawan ng pogi points sa naunang pintura.

"Salamat din at nagustuhan mo. Nagustuhan mo nga ba talaga?" biro nya habang nagpipigil ng paglabas ng kanyang mga ngipin.

"Oo naman! Bihira lang ako makatikim ng luto ng isang--"

"Bulag?" mabilis nyang tugon.

"Hindi! Isang tulad mo.." palusot ko.

"Tulad ko? Ano bang special sa akin?"

Umasim ang aking mukha habang nag-iisip ng isasagot. Wala naman talagang special. Kung sya lang siguro ang pinagpalang mukha sa pinas, malamang pwedeng lumusot ang pangbobola ko. "Maaga pa naman! Gusto mo mag-ikot ikot muna tayo?"

...

Hindi yata magandang suhestiyon ang mamasyal sa Mojaeles. Maligaw kana kahit saang parte ng pinas wag lang sa lugar na iyon, dahil para ka lang nagbasa ng librong blangko. Pinaka-exciting na yata kapag makakasalubong ka ng mga batang nakikipagharutan sa nagliliparang salagubang. Kung balak mo ding maging reseller ng illegal connection ng internet, huwag mo nang subukan. Hahaba lang ang nguso mo, at magdudugtong ang kilay kakahanap ng signal. Kahit ang cellphone kong high end nakikipagpatintero pa kapag magsesent ng txt msg. In short, dinaig pa ang area 54.

Pero ang saya ay wala sa paglilibot, kundi nasa babaeng katabi ko. Ewan ko kung anong nangyari sa akin, pero tila nag-e-enjoy akong kasama sya. Kahit na tipid sya sa pagsasalita at hindi ganun ka-jolly, ay parang bata pa din akong aliw na aliw pagmasdan sya. Bawat ngiting binibitiwan ng kanyang labi, ay tumatatak sa aking isip. Kaya madalas ang joke ko sa byahe. Kahit pa mga korni, basta makita ko lang syang tumawa, ayos na!

"Pasensya na kung makulit ako.."

"Nakakaaliw ka nga kasama e. Hindi na ko magtataka kung bakit ka nya nagustuhan.." sagot nya.

"Sino?"

"Si Ate! May iba pa ba?"

"Wala! sabi ko naman sayo minsan palabiro ako" natatawa kong sagot.

"Bagay sayo ang kwintas na yan! Siguro matutuwa si Wiliam kung makikita nyang suot mo yan.." balak kong hulihin sya.

"Wala na sya.." sagot nya.

"Sorry.."

"Sorry? Nasa ibang bansa na sya. Hindi ko alam kung saan, basta ang sabi nya babalik daw sya para dalawin ulit ako. Kumupas na ang kulay ng mutya, ngunit wala pa din sya"

"Hinihintay mo pa din ba sya?" tanong ko.

"No.. Malaya syang magdesisyon para sa sarili nya, kung babalik pa sya hindi ko alam kung matutuwa pa ba ako.." mahina nyang tugon.

"Bakit naman hindi! I'm sure gustong gusto mo pa din syang makita! Kung hindi e bakit dala mo pa din ang mutya?" nabigla ako sa mga sinabi ko, balak ko lang syang hulihin pero mukhang nahalata na nya ang plano ko.

"Tulad ng sabi ko, hindi na sya babalik. Ayokong umasa sa taong sumisira ng pangako."

"Pangako? Kung magkaibigan lang kayo, tama lang sigurong hindi ka magalit sa kanya. Unless.."

"Boyfriend ko sya? Surrender na ako! Tama ka! Kasintahan ko sya, at iniwan nya na ako." diretso nyang sagot.

Nalunok ko lahat ng dapat na sasabihin ko. Hindi ko alam ang nararamdaman ko, pero nagkaroon ako ng nakaka-iritang kirot na hindi ko alam kung tama bang maramdaman. Nawala na sa isip ko ang balak kong pagtuklas sa katauhan nilang magkapatid. Ang labo. Sabaw na sabaw ang takbo ng isip ko, nalunod sa mga siniwalat nya.

---

"Huwag mong sabihing nagkakaroon ka na ng interes sa kanya?" mabilis na tugon ni Ingrid.

"Yun ang iniiwasan ko Ingrid. Magkapatid sila ni Rica, kahit pa nagkaroon ng kaunting problema.." sagot ko.

"Pero sa pagdedescribe mo sa kanya, hindi malabong nahulog ang loob mo."

Kusang tumigil ang mga paa ko sa paghakbang. Kumurot sa konsensya ko ang mga salitang binitiwan nya. Nakaramdam ako ng guilt, at panghihinayang. Psychiatrist si Ingrid kaya alam kong nahuhuli nya ang iniisip ko, pero duda akong mahuhulaan nya ang nilalaman ng puso ko. Walang makakapagsabi kung ano ang tunay kong nararamdaman kay Sarah. Kung kasing lalim man ito ng tinatawag na pag-ibig, ay hindi pa din ako sigurado.

"Know what?" si Ingrid. Tumingin lang ako sa kanya.

"Matagal nang issue ang pagtatalo ng isip at puso. Kaya matagal na ding nasolusyunan yan.."

"Solusyon.." bulong ko sa sarili.

"Kahit kailan hindi nanaig ang isip sa puso. Palaging talo ang utak pagdating sa pag-ibig. Hindi tumatanggap ng dikta ang puso, kapag nagsimula na itong magbigay ng mas mataas na bugso ng dugo hindi normal sa kinagisnan."

"Alam mo ang resulta?" dugtong nya pa.

"Ano?"

"Nalulunod ang utak.." patapos nya.

---

Hindi ko masabi kung nag-enjoy ba si Sarah, o naboring. Bawat madadaanan namin nilalarawan ko sa kanya, para naman hindi nya isiping nagti-trip lang ako. Kaya nang makatulog sya ay parang gusto ko syang itulak papalabas ng auto. Nag-aagawan na ang liwanag at dilim nang makarating kami ng bahay. Bakas sa mukha ng dalaga ang pagod. Dahan dahan kong nilapitan ang kanyang maamong mukha.

"Gising.." bulong ko sa kanya.

Nagdadalawang isip pa ako kung gigisingin ko ba talaga sya, o bubuhatin ko papasok sa bahay. Maginoo din ako, pero hindi sa ganitong paraan. Ayoko naman ding masira ang tulog nya, ngunit lumalamig na ang hangin na nanggagaling sa bukas na bintana ng kotse.

"Gising Sarah.." muli kong bulong.

Wala pa ding epekto. Sa puntong iyon, kahit hindi ko gawaing mang-istorbo ng taong tulog ay napilitan akong buhatin sya papasok ng bahay, at diretsong dinala sa kanyang kwarto. Medyo kay kabigatan sya, na di angkop sa payat nyang pangangatawan. Sa pagmamadali, nagkrus ang aking paa. Muntikan pang sa sahig ang landing nya, at hindi sa kama. Marahan ko syang inilapag na may pag-iingat. Inunat ang makapal na kumot, at dahan dahang inayos ang gusot na unan.

"Salamat.."

Kakaiba din ang isang ito. Trip nyang manggulat ng tao. Tumalikod ako, at diretsong naglakad papalayo. Walang tunog ang ginawa kong pagsara sa pinto.

"Damn.." bulong ko sa sarili.

Alam kong naramdaman ni San Pedro ang lakas ng tibok ng puso ko. Ang kakaibang guni-guni kanina, at ang sitwasyon ngayon ay nagpapahiwatig ng kakaibang pakiramdam sa akin. Dali dali akong tumakbo ng kusina para maghanap ng maiinom. Isang bote ng alak ang sumalubong sa akin pagbukas ko ng tokador, na pinaglalagyan ng mga baso. Pilit ko mang iwasan, tila nang-aakit ito at nagsasabing tunggain ko na sya. Mind over matter. Pero nakita ko nalang ang sariling may hawak na baso, habang sinasalok ang alkohol. Blangko na ang sumunod na eksena.

...

Ginising ako ng nangawit kong likod at balakang. Nagkaroon yata ng hindi pagkakaunawaan ang posisyon ko sa pagtulog, at limesang naging partner ko. Pinisil pisil ko ang sintido kong may namumuong sakit. Naamoy ko ang sarili ko, parang nilublob sa laman ng boteng naging kasiping ko kagabi. Nang maaninagan ko na ang paligid, gumulat sa harapan ko ang mga gamit kong nakaayos na.

"Ayos na ang gamit mo. Pinaayos ko kay manang" wika ni Sarah.

Sa limesa ang breakfast, katabi ang mga papeles na naging dahilan ng pagpunta ko dito. Lahat ng nakasaad ay naayon sa gusto ko.

Ngunit bakit parang hindi ko matanggap? May pag-aalinlangan pa akong pansinin iyon.

"Single ka na ulit, pwede ka nang bumalik ng maynila.." may tipid na ngiti sa kanyang labi.