Slumbook

Kung posible lang na hatakin ko ang oras, dadalhin ko iyon sa panahong nasa tama pa ang lahat. Yung mga panahong hindi dyahe ang pagsasabi ng "Mahal Kita!" Pero sa bawat patak ng segundo, pakiramdam ko'y lalo akong binabaon ng sariling hiya. Sa pagtitig palang sa kanyang mata sumusuko na ako, yun pa kayang magtapat ako? Mahusay na akong magnakaw ng tingin ng dahil sa kanya. Is it okay if I call you mine ang lagi kong banat, sa tuwing ngingiti sya. May mga pagkakataong tuloy gusto ko na syang itulak para kapag nagtanong sya kung bakit, sasabihin kong gusto ko lang syang dumistansya at baka hindi ko mapigil ang sarili ko at tuluyang yakapin sya. Pero ika nga huli man, ay huli pa din. Iba ang mahal nya.

"May kahawig ka pala sa Duran Duran? Sayang no? Type pa naman kita!"

"E, ano namang nasayang? Wala namang sabit."

"Wala ka ngang sabit, pero pareho naman tayo ng trip!"

"Hindi nga ako bakla! Pumanaw na si Gem-Gem at kumupas na ang slumbook, yan pa din ang linya mo. Wala kang magawa ano?"

"10 minutes bago mag coffee break, mauna na tayo sa pantry!"

"Idadamay mo pa ako sa kalokohan mo, hindi ka pa nadala nang mahuli ka ni Merlito?"

"Nakita mo ito? Kung makatitig sya dyan parang gusto nya nang maghulog ng singko. Sa seksi kong ito, isang kindat ko lang doon sasablay na naman yun sa pagpindot sa vending machine."

"Nasaan ang seksi? Kung yan ang basehan ng pagiging seksi, siguro si Kris ang presidente ngayon at hindi si Noynoy."

"Seksi din naman sya ah!"

"Oo! Noong pido dida!"

"Uy! Ayaw magpatalo! Ikaw na seksi, ano sukat ng bewang mo teh?"

"Hindi ako bading! Sasabunutan kita!"

Kahit ang kapitbahay naming maton ay umaming berde din ang dugo sa akin sa inuman, nang kumalat ang balitang pusong mamon daw ako. Napabilis ang kontrata ni Itay sa Saudi, na sana'y papatak ng tatlong taon. Kaya halos itali ako ni Inay sa puno sa likod bahay, dahil hindi nakumpleto ang pares ng kanyang gintong hikaw. Hindi ako bading! Nasanay na kahit ang alaga kong cactus sa linya kong iyan, ayun tinubuan ng bulaklak. Kahit saan ako maglakad o magpunta laging may nakabuntot na asar ang mga tambay. Kung katulad lang ako ni utol na animan ang pandesal sa tiyan, malamang nagkasya na sila sa bote ng coke, yung sakto!

Hindi naman talaga ako bading. May deperensya lang talaga siguro ang paraan ng paglalakad ko, at nagmukha itong bibeng kumekendeng. Wala din taste sa kahit anong sports, kaya hindi ko lubos maisip kung bakit ako pinilit ng teacher ko noon na sumali ng volleyball, gayong kahit star margarine ay hindi aprubado ng nutrionist sa akin. Tumindi lang ang hinala ng mga kapitbahay, nang isang beses bumungad ang larawan ni Gem-Gem sa wallet ko. Sinong naglagay? Hanggang ngayon hindi ko pa din alam. Suspect? Nag-iisa lang yan.

"Luma na ayaw pang palitan.." puna ko sa mug nyang dalawang taon nang naglilingkod sa kanya.

"Kung itatapon ko, sayang ang pinangbili mo." sagot nya.

"Ibibili nalang kita ng bago."

"Ayoko. Mas may value ang unang bigay, kesa sa pangalawa. Tsaka alam mo namang sa inyong dalawa lang nagkakaroon ang regalo ng halaga, pagdating sa akin."

"Alikabok na ang mahal mo, mag move-on ka na.." mahina kong tugon, habang tinataboy ang usok na nanggagaling sa mabangong kape.

"Sabi nga ni Mike Tramp, till death do us part diba?"

"Oh, e di sundan mo sya! Bitter!" asar kong sagot.

"Selos? Hindi bagay sayo sis.." pang-aasar nya.

"Hindi ko nga sya type!"

Sa pagkakataong nagkakausap kami tungkol kay Gem-Gem, hindi ko maiwasang hindi mainis. Palagi kasing nauungkat ang nakaraan. Wala naman akong natatandaang nagka-interes ako sa ibat-ibang kulay na underwear, at kahit kailan hindi pa ako namataang nanonood ng patimpalak ng mga lalaking tinatago ang easter egg. Kaya kahit isabit ako sa kawad ng kuryente, e hindi ako aaming may pagtingin sa kalahi ni adan. Kung may dapat sisihin ang inay sa pagpurnada ng koleksyon nya, yun ay walang iba kundi ang pesteng slumbook.

Kakabog kabog ang dibdib ko habang nakatitig sa linyang may naunang tanong na "Who is your crush?" Ang lapis na bagong tasa ay halos mabilis na maupod, dahil sa kamay na parang makinang pangtahi kung mag-vibrate. Nasa unang letra palang ako nang sumulpot sya sa gilid ko. Una-unahan ang daliri ko sa pagbura, at sa mabilis na pagbabago ng letra. Pwede naman ang anonymous, pero nasa isip ko na isang magandang paraan masabi ang tunay na nararamdaman.

"Crush mo sya?" wika nya.

"Bading ka?" sabi naman ng isa.

"Okay lang yan! Hindi ka naman nag-iisa e!" ang tugon ng lahat.

Oo mahal ko sya. Kung naitago ko man, e hindi ko sinasadya. Kasalanan ko ang lahat, dapat sa umpisa palang hindi ako nagpadaig sa takot, at sinunod ang dikta ng puso. Pero huli na ang lahat. Panalo ang pagsisi sa taong palaging umaatras ang dila, at nagpapatianod sa ilog ng kaduwagan. Kung may pagkakataon sanang katulad ng ganon, maayos sana ang lahat. Tanaw ko na ang hangganan ng tumbler kong pinagsidlan ng kape. Sa kinse minutong break, nadagdagan na naman ang pag-aalinlangan ko sa sarili, at panghihinayang sa nakaraang hindi dapat nangyari.

"Bumalik ka na sa trabaho bading!"

"Hindi nga ako bading!"

"Kailan ka ba aamin?"

"Wala naman dapat aminin. Kung meron man, walang kinalaman yun sa kanya."

"You mean may iba pang tinitibok ang puso mong mamon?"

"Oo! Dati pa!"

"Alangan namang ako? Hindi nga tayo talo. Sino?"

"Sinagot ko na yan sa slumbook hindi ba? Read mo nalang backwards shunga!"

Pirapiraso ang mug nang sumayad ito sa sahig. Ang bawat pirasong tumalsik, ay parang damdamin kong tuluyang sumambulat. Hindi nito napigilan ang impact na mula pa noon ay nag-aasam nang kumawala. Nasa akma syang dadamputin pa at iisa-isahin ang pagdudugtong ng letra na bubuo sa pangalan nya.

"Akin na yan! Masugatan ka pa.. Sabi ko naman hindi ako bading." wika ko.

"Itatabi ko nalang, regalo mo ito diba?"

"Ibibili nalang kita ng bago.."

"Thanks! Gusto mo samahan kita?" si meg.

-End