image credit to orig uploader syempre :)
"Tang-na! May nagnakaw na naman ng tsinelas ko!" maktol ko matapos masigurong wala ang bagong biling tsinelas. "Kagabi nandito lang yun e!" sabay titig sa asong si Kulas na agaran namang tumakbo papalayo sa bakuran.
"Hanapin mo lang dyan. O baka nahiram lang ng kuya mo, umalis kaninang umaga e"
"Nag-basketball si kuya, sigurado naka-sapatos yun!"
"Gamitin mo yung mata hindi yung bibig!"
Asar na tinakpan ko ang kaliwa't kanang tenga para 'di marinig ang mga sasabihin pa ni Ermats, "Bwisit na buhay 'to! Spartan nalang tinalo pa!" bulong ko sa sarili.
Tyempo namang lumabas sa tapat na tindahan si Roy. Bunsong anak ng pamilyang bagong lipat lang sa kanilang lugar. Namuo ang paghihinala sa aking utak, dahil noong nakaraang araw ay aksidente kong nakita ang nawawalang bola sa kamay ng bata. Tanggap ko namang bola lang yun at alam kong kahit sinong na'sa ganoong edad ay maaakit lalo't naiwan lamang kakalat-kalat sa bakuran. Pero ang tsinelas na walang pinagkaiba ang nipis sa papel ay hindi katanggap-tanggap para lang nakawin.
Dali-dali akong tumakbo sa tindahan kahit naka-yapak. Pasimpleng tinignan ang paligid. Nagbabaka-sakaling may kapiranggot na ebidensyang makita. Bigo. Napaupo na lamang sa sama ng loob.