A Pizza Story


"Kahit kailan hindi ko pwedeng ipagpalit ang Hawaiian Feast sa Pepperoni. Alam mong paborito ko yan Alex," paliwanag ko sa babaeng tinatakpan ng suot na cap ang mukha. Pilit binibida sa akin ang promo. Nang banggitin ko ang kanyang pangalan ay bahagyang nawala ang ngiti sa kanyang labi.

"Family size po ba, Sir?" diet nyang sagot na tila napako ang mata sa mga numerong digital.

"Solo lang. Wala pa naman akong asawa't anak. Kamusta na ba?" pangungulit ko.

Ipinatong ko ang dalawang kamay ko sa counter. Diskarte yun para mapansin nyang wala pang kapirasong gintong alahas sa daliri ko. Hindi pa ko sumasablay sa ganyan, kaya ng tapunan nya ng tingin ay biglaan akong napangiti.

"Small world no? Dito lang pala kita makikita."

"It's a big world para sa akin noong panahong hinanap kita" sagot nya.


Bukod sa makasama ako habang buhay ay magpa-rebond ang isa sa mga pangarap nya. Bagay na natawa ako, dahil mas pinili nya pa din ang kulot na buhok na mas madalas kong sabihing mas bagay sa kanya. Siguro naaalala nya pa din ang pangako kong babalikan sya kapag natapos na ang pag-aaral ko ng kolehiyo sa maynila. Verbal lang naman, kaya siguro hindi nya magawang magreklamo.

Plano na pala ng aking mga magulang ang aking papasukan. Mainam nga naman ang may kakilala, na kahit pag-check lang ng inbox sa outlook ang alam ay siguradong may trabaho na. Noong maka-graduate ibinalita ko agad sa kanyang mananatili pa ako sa siyudad. Maliwanag naman ang naging usapan, kahit medyo static ang signal ng cellphone. Kaya laking gulat ko ng biglaan nalang silang lumipat ng tirahan.

Nawalan na din kami ng komunikasyon. Nawalan ako bigla ng gana mag-trabaho. Hindi na ko excited mag-ipon sa bangko. At ang pagbalik sa lugar na kinalakihan ay tuluyan ko ng kinalimutan.

"Seryoso ka pala sa pagsasabing magiging paborito mo din ang pizza," dinukot ko ang perang papel na pangbayad sa aking inorder. Itinupi ko iyon ng ilang ulit na madalas kong gawin sa kanya kapag gusto ko syang surpresahin sa laman nito.

"Ginusto ko lang" dahan-dahan ang paglabas ng kanyang mga ngipin habang binubuksan ang pera. "Ayoko kasing makalimutan ang taong nagpapa-alala sakin nito"

"Weird no? Madalas akong napapadaan dito, pero 'di ko naisipang pumasok man lang. Noong nalaman kong sa maynila din kayo lumipat abot langit ang tuwa ko, kaso tulad ng sabi mo, malaki nga ang mundo."

"Hinanap kita. Akala ko hindi na kita makikita. Sino bang magsasabing isang araw ay papasok ka nalang dito at oorder ng pizza" pilit ngumingiti kahit nangingilid ang luha sa kanyang mga mata.

"Fate siguro.." bulong ko. "Naghihintay ng sagot yung surpresa ko."

"O-Oo!" abot tenga nyang sagot habang sinusukat ang singsing sa kanyang daliri.

"Abangan nalang kitang mag-out" paalam ko. "Teka, pa-order na din ng isa pa. Ano nga ulit yung paborito mo?"

"Pepperoni.."


-end


4 comment/s:

Reilly Reverie said...

Isa sa mga nakakabighaning labstori...
Sayang, bihira ako makarinig ng tila ganitong storya sa tunay na buhay..

pinkline said...

bakit pepperoni?

amphie said...

tanong natin kay alex XD 

amphie said...

meron yan, globe nga naba-bug eh hahaha

Post a Comment