Dolor

image credit to Kmye Chan

Matagal bago nasundan ang aking paggalaw. Tahimik at nakatitig lamang sa maamo nyang mukha, habang sya'y mahimbing na natutulog. Kumurap lamang nang may nagdaang kulisap sa aking kaliwang mata. Sumimangot. Nagtaka. Nainis. Nagbuntong hininga.

"Maganda ka pa din kahit tulog.." mahina kong bulong. Ayaw kong sirain ang kanyang mahimbing na pagkakatulog.

Nakakatuwa talaga syang pagmasdan. Bilugan pa din ang kanyang mga mata kahit nakapikit. Ang kurbada sa kanyang labi, ay palagi nalang akong tinutukso at pinasasabik. Ang natural nyang mga kilay na ilang beses kong pinagdudahang inaahit, kahit na pinipilit nyang hindi. Gusto ko din ang kanyang malambot na kamay. Sayang nga lang at iyon ay natatakpan. Ngunit sa lahat, ang kanyang ngiti ang aking paborito.

"Gising na mahal.. Nandito na 'ko.." bulong ko.

May naramdaman akong paggalaw, pero hindi ako sigurado. Lalo tuloy tumaas ang pagnanais kong angkinin na ang kanyang mga labi. Pinigilan ko ang sarili. Mahirap na. Hindi pala ang tipo nya ang natutuwa kapag ginugulat na lang bigla. Nainis. Napakamot. Napabuntong hininga.

"Anna.. Gising.." pangungulit ko sa mababang tono. "Ma-mahal.."

Napahinto ako. Nalungkot bigla. Nainis. Malalim na buntong hininga.

Kailan ko ba huling sinabing, mahal ko sya? 

Ang totoo ay hindi ko na maalala. Hindi kung kailan o ilan. Yun ay kung ano ang totoo, at kung ano lang ang inaantok. Kung ano ang galing sa puso, at hindi yung responsibilidad lang. Ngayon ko lang naalala ang dahilan kung bakit ko nga ba sya minahal. Ngayon ko lang naalala na wala nga palang dahilan ang pagmamahal. Ngayon lang, kung kailan ko sya naalalang balikan matapos ang ilang buwan.

Ngumiti ako ng bahagya. Ngiting may pinaghuhugutan. Hinaplos ko ang kanyang kanang pisngi ng dahan-dahan, huwag lamang syang ma-uga.

"Mahal kita ha.. Lagi mong tatandaan.." nakangiti kong wika.

"Nak, kape ka muna. Mahaba pa ang gabi.." ani Inay. 

May tubig na palang pumapatak, Sinalo lamang ng salaming nakaharang sa pagitan ng aming mukha.

-end