Pritong Isda - Maikling Kwento

(image credit to orig uploader)

"Kanina pito ito 'di ba?" may galit sa boses ni Ama habang itinuturo ang piniritong isda sa hapag kainan gamit ang sigarilyong kakasindi pa lamang, "Nasaan yung dalawa?"

"Tinangay ng pusa," sagot ko. Abala ang aking malay sa panonood ng telebisyon, sa posisyong nakapatong ang dalawang paa sa maliit na bangkito, nakasandal ang ulo sa dalawang palad, "Sinaway ko, kaso ang bilis tumakbo.."

Kung mabilis ang pusa, 'di hamak na mas mabilis ang kamay ni Ama. Hindi ko namalayang kasunod pala ang isang batok kahit hindi pa ko tapos sa pagpapaliwanag. "Punyeta!" wika ni Ama, "Iyon na lang ang gagawin mo hindi mo pa nagawa ng maayos!" Bumalikwas agad ako ng tayo. Sarado ang aking kamao. "Lalaban ka?"

Si Spongebob, Ang Pilyong Lobo (Dagli)

Tirik ang araw ngunit maagang nagpaulan ng 'di magagandang salita si Mang Romeo. Paano ba nama'y wala pang benta e nalugi na agad sya ng kwarenta pesos, matapos kusang kumalas sa pagkakatali ang lobong hinulma sa karakter ni Spongebob. Matalim pa ang tingin sa driver ng sinasakyang jeep nito. Nilagari raw kasi ng kaskaserong driver ang hindi agarang napansing lubak sa kalsada. Nagsipaglundagan ang tindang mga lobo kasabay ng pagtalbog ni Mang Romeo sa duluhan ng jeep na kanyang inuupuan.

Mayroong mga natatawa, at meron ring naasiwa, may walang pakielam at may isang estudyanteng hindi nakapagpigil sa ingay.

Dahan dahan nitong isinara ang librong kanina pa niya binabasa. Waring may sasalubungin gyera ng lapis at papel pagdating sa ekswelahan at kinakailangan ang matinding konsentrasyon, ngunit nasira ang moment nang mag tantrum si Mang Romeo.

"Magkano po?" wika ng Estudyante sa mababang tono.

"Ha?! Ang alin?" nagtatakang sagot ni Mang Romeo.

"Yung lobo.." agad itong nangapa sa kanyang bulsa para hanapin ang pera, "Iyon pong nalaglag.."

"Babayaran mo?"

"Opo Manong"

Larawan


"Julius? Bakit ngayon mo lang sinagot?" galit ang boses ni Boss sa kabilang linya, "I-send mo na sa akin yung latest photoshoot ni Angel. Umaga pa lang kinukulit na 'ko dyan, at siguradong sa atin ang bagsak ng sisi kapag na-delayed ang release ng February issue."

"Yes sir! Ngayon na po mismo. Medyo na-late lang kami ng crew matapos sa set.." mahinahon kong sagot. May bahid ng pinakamatamis na ngiti sa labi habang pinagmamasdan ang mga larawan ni Angel, sabay click sa send. Totoo, ito na nga ang pinakamagandang larawan ni Angel na kinuhanan ko.

"Saan mo ba ko dadalhin?" tanong ni Angel. May halong inis at pagtataka, "Naku Julius ha! Kapag 'di ko nagustuhan tong plano mo, nakikita mo tong suot kong high heels?"

"Malapit na tayo," tumingin ako sa wrist watch ko, "Mga limang minuto na lang."

Bisikleta

(image credit to orig uploader)


“Pa! Papasok ka na?!” pigil ni Renz sa kanyang ama na akmang lalabas na nang pinto, “Hindi ba sabi mo sasamahan mo pa akong mamasyal sa parke? Tapos tuturuan mo pa akong magmaneho ng bisikleta?”

Napahinto si Tonton. Hindi nya inisip kung kailan nga ba siya nangako, kundi kung ilang beses na ba nyang sinabi iyon kay Renz ngunit palaging hindi natutuloy. “Babawi na lang ako. May importante lang ngayon sa trabaho at kailangang naroon ako.” Palusot nya.

Tumango na lamang si Renz. Alam na kasi nyang kahit magpilit siya ay hindi ito mapag-bibigyan ng kanyang ama. “Sige sa susunod na lang po..”

Sumakay si Tonton na may bigat sa kanyang dibdib. Palibahasa’y nag-iisang anak si Renz kaya kailangan nyang mag-sipag para sa kinabukasan nito. Alam nyang hindi sasapat ang limang araw na kita para sa pangangailangan nilang mag-ama, kaya sumasabak sya kahit sabado at paminsan ay sumisingit sya sa araw ng linggo.