Isang Dosenang Rosas


Hindi na bago ang dami ng tao sa mga flower shop, sa tuwing sasapit ang araw ng mga puso. Kahit kulang ang budget mas pinili ko ang mamili sa mall, kaysa sa dangwa na hindi mahulugan ng karayom sa dami ng tao at mangungupit ng pitaka. Palingon-lingo pa 'ko sa paligid. Ako na pala ang susunod sa pila, kaya pala nakasimangot na yung aleng nasa likod ko.

"450 po sir" bungad ng kahera matapos kong iabot ang isang dosena ng pulang rosas.

Nagbukas ako ng pitaka. Bagamat nakakaiyak talaga at kalunos-lunos ang sasapitin ng aking pitaka, mas pinili kong mag walang kibo. Solve naman ako nito kung matutuwa ang aking nobya. Sigurado mayayakap nya 'ko sa tuwa at makakalibre pa ng halik. Mawawalan na din sya ng dahilan para hindi mag-reply sa mga txt messages ko.

Palabas na ko ng mall ng may lalaking kumapit sa balikat ko. Hindi pa sana ako maniniwalang si Jake yun kung hindi ko nakita ang balat sa kanyang kaliwang tenga.

"Ikaw na ba yan Rudy?" pauna nya.

"May nagbago ba sa mukha ko? Kamusta na? Pumayat ka ha!" nakangiti kong sagot habang nakatingin sa bitbit nyang bulaklak.

"Kakauwi ko lang galing Baguio noong isang buwan. Ikaw? Ano nang balita sayo?"

Wala pa din pinagbago si Rudy. Kung ano ang kilos at pananalita nya noong kolehiyo kami ay halos walang pinagkaiba sa Rudy na kaharap ko ngayon. Yung sakit nyang paghawi ng buhok kahit walang bangs ay hindi pa din nawala.

Solid. Sa ganung salita ko pwedeng idescribe ang aming samahan. Palibhasa kaklase ko simula unang taon hanggang sa makalusot kami ng kolehiyo. Sa dami nga ng kalokohang nagawa namin ay hindi ko na maalala kung ano ang pinaka corny. Lalo na pagdating sa babae. Panata naming hindi lalagpas sa isang buwan ang relasyon namin sa isang babae. At madalas naming binibiktima ang mga 1st year students, kung saan mga bagong mukha at nagsisimula palang mag-explore.

"Si Margie?" biglaang tanong nya.

"Wala na kami pre"

"Oh, talaga? Sayang naman. Sa dami ng babaeng dumaan sayo noon, sya lang ang sineryoso mo tapos nawala pa"

"Oo nga eh! Nanawa na siguro sa mukha ko. Bigla nalang kasing nawala noong naka-graduate tayo" tugon ko.

"Buhay nga naman.." sabay kanta ng isang linya sa kanta ng eheads na pare ko.

"Siraulo! Eh, si Donna? Para sa kanya ba yan?" usisa ko sa dala nyang bulaklak.

"Sino si Donna? Hahaha! Wala! Nag ibang bansa!" natatawa nyang sagot kahit wala naman akong joke.

"Kayo pa?"

"Kami pa? Hindi! Nag-asawa ng ibang lahi." bumaba ang kanyang boses. "Nakakatawa no?"

Itinuloy ko ang isang linya sa kantang pare ko. Sumimangot ang loko.

Naupo kami sa isang table sa isang sikat na kapehan sa mall. Sinariwa ang mga kalokohan at mga nagdaang babae sa buhay namin noong kolehiyo. Hindi maiwasang matawa pa din, kapag maalala ang pag-iyak ng kanya-kanyang syota sa tuwing makikipag-break kami. Sa ganung mundo lang umiikot ang aming buhay noon. Lokohan lang at lahat ng relasyon, at bawal ang sumeryoso.

"Akala ko nga makakaya ko ng mawala si Donna. Sabi ko nga nagawa kong mag-paiyak ng mga babae noon, kaya 'di ako papayag na paiiyakin ako ng pagkawala nya" seryoso sya habang humihigop ng kape.

"Ako din. Kung kailan natuto na kong magseryoso at magmahal, tsaka pala ako iiwan nalang ng basta lang" sagot ko.

"Hindi kaya kinarma tayo? Hahaha!"

"Siguro nga. Pauso mo kasi yang bawal mag-seryoso!"

"Aba! Malay ko bang mahuhulog ang puso ko. Tsaka ikaw 'tong unang nagmahal, sumunod lang ako!"

Mali ang akala naming habang buhay kaming maglalaro ng damdamin ng mga kababaihan. Huli na ng malaman naming kami na pala ang pinaglalaruan. Kami na pala ang nasasaktan. Sa huli ang birong ginagawa namin ay sa amin din ang bagsak ng tawanan.

"So, sa ngayon seryoso ka na sa nobya mo?" tanong nya habang nginunguso ang hawak kong bulaklak.

"Oo pre. Mahirap nang mabalikan" natatawa kong sagot.

"Eh, ikaw? Props ba yan para maka-score?" biro ko.

"Loko! Seryoso 'to! Solid pre!" pagyayabang nya.

Kaunting kwentuhan pa bago namin nilisan ang mall. Sa paglalakad, mahahalatang iba na ang aming tingin sa mga kababaihan. Nagbago na 'ko. Ganoon din si Jake. Sira na ang pangakong isang buwan lang ang expiration ng aming pagmamahal. Solid na kami. Solid na kung magmahal.

"Pre! Hindi ka maniniwala! Kilala mo si kulot?"

"Kulot? Sino yun?"

"Yung klasmeyt natin noong 3rd year? Sya ang girlfriend ko ngayon! Nagulat ka no? Hindi ko din alam na ma-i-inlove ako doon"

"Si Ednalyn ba tinutukoy mo?" hindi ako makapaniwala.

"Oo! Ganda na nya ngayon kung makikita mo lang"

Iniabot ko sa kanya ang bitbit kong bulaklak. Itinuro ko ang dedication letter na nakadikit pa.

"Pre, naloko yata tayo.." mahina nyang bulong.

Buhumos ang tawanan sa pagitan naming dalawa. Mga ngiting hindi makapaniwala sa nangyayari sa amin ngayon. Ngiting dismayado ng mga lalaking naging hobby ang manloko.


-End




-------------------------------------------------------------------------------------------------------

ako pala nag-drawing nyan hehe!

6 comment/s:

Mafe Sumampong Garcia said...

ahahaha! naloko sila ni kulot. cute ng drawing ts!

pinkline_21 said...

haha i knew it!...buti nga sa kanila kulang pa yang karma nila haha bitter ako...

P.S. akala ko ako lang ang ganyan magdrawing :P

Jonel Espinosa Bobiles said...

yan napapala ng mga manloloko..buti ako good boy!

amphie said...

nayari sila. cute kasi yung nag-drawing hehe!

amphie said...

nakarelate ka? hehe!


may karamay kana sa pagguhit hehe..

amphie said...

parang ako ba boi? hahaha! salamat sa pagdalaw!

Post a Comment